Μενάγιας, Ιωάννης

(Αργοστόλι 1813 – Μπάντεν, Γερμανία 1870). Φιλόσοφος. Σπούδασε νομικά στην Πίζα και φιλοσοφία στη Χαϊδελβέργη, στη Λιψία και στο Βερολίνο. Το 1838 αναγορεύτηκε διδάκτορας της φιλοσοφίας και αισθητικής του πανεπιστημίου της Λιψίας, με τίτλο της διατριβής του Η καρτεσιανή φιλοσοφία. Κατά τον Π. Γρατσιάτο (Η επιστήμη της Λογικής, μετάφραση της Μικρής Λογικής του Χέγκελ από την εγκυκλοπαίδεια των φιλοσοφικών επιστημών), «μόνος ο Μ. εποίησε πλήρεις σπουδάς του εγελιανού συστήματος... αλλά δυστυχώς ένεκα της τότε κρατούσης εν ημίν αδιαλλάκτου αφοσιώσεως εις το γράμμα και την παράδοσιν δεν ηδυνήθη να διδάξη από έδρας φιλοσοφικά θεωρήματα, ουχί εναντίας προς την χριστιανικήν διδασκαλίαν, αλλά μη συνάδοντα προς τα κρατούντα εν τη εκκλησία ημών». Το πιθανότερο είναι πως ο Μ. αρνήθηκε να διδάξει, γιατί είχε ήδη κληθεί από τον Μάουερ· δίδαξε όμως στα Επτάνησα σε λόγιους και επιστήμονες την εγελιανή φιλοσοφία, καθώς και φιλολογία, φιλοσοφία και ιστορία στο Λύκειο Αργοστολίου. Δεν έχουν σωθεί γραπτά του, αλλά η ακτινοβολία της διδασκαλίας και του λόγου του στο άμεσο περιβάλλον των διανοουμένων της εποχής του (Θεόδωρος Καρούσος, Ηλίας Τσιτσέλης, Ν. Βαλσαμάκης, Δ. Μηλιαρέσης, Π. Πανάς, Φερδ. Όδδης, Π. Μαυροκέφαλος, Π. Βεργωτής) υπήρξε γόνιμη και ευεργετική. Στην Κέρκυρα, όπου έμεινε αρκετά μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία, ο Μ. συνδέθηκε με τον Σολωμό, για χάρη του οποίου μετέφρασε την Αισθητική του Χέγκελ και έργα Γερμανών λυρικών. Η επιρροή του Μ. στον σολωμικό ποιητικό λόγο υπήρξε οπωσδήποτε ευνοϊκή ποιοτικά, αλλά ίσως δυσμενής ποσοτικά.